Müslüman için dünya malı, mülkü, serveti, izzeti, devleti önemli değildir; fakirlikten korkmaz, kazanırsa helal yollardan, temiz kazanç kazanır; harcarsa hayra, hasenâta harcar; kimseden de alkış, teşekkür, minnettarlık beklemez; sevabını, ecrini Allah’tan ister; mahzun, boynu bükük, kalbi kırık yaşar; kaderin cilvelerine, dünya hayatının imtihanlarına sabreder, her zaman haline şükreder, Rabbini aşk u şevk ile zikreder.

İslâm’ın takva ve ihlas yolu, tasavvuftur; tasavvufun toplumda yaşanması ve uygulanması ise tarikattir. Tarikatler ilim, ibadet, irfan, îmân-ı kâmil, edep, ahlâk, cemal, kemal, hüsn-i hâl, ihlas, samimiyet, insaniyet, nezaket, zarafet, gayret, himmet, hizmet... mektepleridir; ham insanları eğitmiş; terbiyeli, arif, zarif, edip, nezih, temiz, sevimli, değerli, erdemli insanlar haline getirmiştir. Tarihimizde, medeniyetimizde, sanatımızda, örf ü âdetlerimizde, zafer, galibiyet ve muvaffakiyetimizde, askerlik ve siyasetimizde, tarikatlerin çok büyük emekleri, tesirleri, etkileri, katkıları olmuştur.

Hiçbir kimse, Yunusumuzun, Mevlânâmızın, Hacı Bektâş-ı Velîmizin, Aziz Mahmûd-ı Hüdâîmizin, Süleyman Çelebimizin, Emir Sultanımızın, Eşrefoğlu Rûmîmizin, Abdülehad-i Nûrîmizin, İbrahim Hakkî-i Erzurûmîmizin, İsmail Hakkî-i Bursevîmizin... kadr ü kıymetini, uluvv-ı himmetini, muazzam irfan hizmetini inkâr edemez; onların yollarını kötüleyemez, yüce şahsiyetlerini karalayamaz, halkı onları sevmek ve saymaktan, onlara bağlanmaktan alıkoyamaz, engelleyemez, çeviremez, döndüremez... Çünkü sular tersine akmaz, güneş balçıkla sıvanmaz, köpeğin hırlaması kervanı yoldan döndürmez, kurbağanın vakvakası suyun kıymetini düşürmez.

İnanca metazori baskı fayda vermez, geri teper. Allah da (celle celâlüh) evliyâsına eza verenlere harp açar; mü’minleri korur, mazlumlara yardımcı olur; zalimi er geç bir gün tepeler, pişman ve perişan eder. İnanca baskı, saldırı ve tecavüz; medenî milletlerde suçtur; anayasayı ve kanunları ihlaldir, cezayı gerektirir. Hiçbir kimsenin böyle bir suça kalkışması mazur olmaz; hiçbir mazeret, böyle bir ‘çağ dışı’lığı meşru kılmaz. Herkes ayağını denk almalı, hizaya gelmeli, haddini bilmeli, edebini takınmalı; Hakk’ın ve halkın hışmından, gazabından, azabından, ikabından, cezasından çekinmeli ve sakınmalıdır.

Birçok dost ülke ve ülkemiz istiklalini, İslâm’a, müslümanlara, şehitlere, gazilere borçludur. Birileri, o kara günlerin vefakâr, cefakâr, fedakâr kahramanlarını, şimdi unutmuş görünüyorsa ve onların temiz ve aziz dinlerine düşman gözüyle bakıyorsa bu, insafa, adalete, hakkaniyete, akla, mantığa, vefaya, kadirşinaslığa, insanlığa, yurtseverliğe, çağdaşlığa, uygarlığa sığan, yakışan, yaraşan bir durum değildir; çok elimdir, çok vahimdir, çok sakimdir, çok büyük bir gaflet ve dalalet ve hatta hıyanettir.

İslâm ve tasavvuf, dünyanın hiçbir yerinde, hiçbir zaman, hiçbir sebep ve bahane ile dışlanamaz, horlanamaz, yasaklanamaz. Böylece bir ters tutum; akıl, iman ve vicdan sahibi herkesi kırar ve üzer. Buna müslüman veya gayrimüslim, her medenî insanın karşı çıkması vicdan, insanlık ve medeniyet borcudur. Diğer ülkelerde yöneticiler, aydınlar, halk; herkes, ülkesini ilerletmeye, güçlendirmeye; kendi insanını mutlu, huzurlu, rahat ve müreffeh kılmaya var gücü ile çalışıyor. Gezdiğim ileri ve uygar ülkelerde bakıyorum, müslümanlar bile çok rahat, çok serbest; dinlerinin inançlarının, tarikatlerinin icaplarını rahatlıkla yapabiliyor, o ülkelerin yönetimlerinden sevgi, ilgi, destek ve yardım görüyor; isteyen hanımlar, kızlar başörtüsü ve dinî kıyafetleri ile okullara, fakültelere, iş yerlerine gidebiliyor; liselerde, fakültelerde, dükkân ve çarşılarda, fabrikalarda cami ve mescit açabiliyor; namaz, oruç, hac, sarık, cübbe, çarşaf, şalvar, sakal... engellenmiyor; dernek, tekke kurmak, tekke açmak siyasî ve dinî çalışmalar yapmak; radyo, televizyon, dergi, gazete, kitap, broşür yayını yapmak kısıtlanmıyor.

O halde Türkiye’de, din, tasavvuf, tarikat, zikir, inanç ve ibadet düşmanlığı; başörtüsü zulmü, kurban derisi rezaleti, müslümana siyaset kısıtlaması, dinî hizmet ve faaliyet engellemesi, dinî eğitim müessesesi düşmanlığı... hiç mi hiç olmamalı; çünkü Türkiye’nin % 99’u müslüman... Hatta farz edelim ki müslümanlar azınlıkta olsun; bu halde bile laikliğin icabı dinî faaliyetlerin hür olmasıdır, engellenmemesidir.

Lütfen, çağ dışı düşmanlıklar ve kanunsuz, insafsız uygulamalar ile müslümanlar mağdur ve halkımız rencide edilmesin; milli haysiyet ve itibarımıza da dışta gölge düşürülmesin. Çünkü dostlar kan ağlıyor, düşman gülüyor, çok ayıp ve çok yazık oluyor...