Seçim oldu, bitti derken, birtakım açıkgözler seçim sonuçlarını İslâm’ın aleyhine yorumlamaya kalkıştılar. Güya Türkiye’de artık müslümanların gücü önemli ölçüde değilmiş gibi bir izlenim vermek istediler. Bu, onların içlerindeki temennî ve kuruntusudur. Hayret ve ibret vericidir ki Avrupa basını da seçimde dinî partinin az oy almasına dehşetli sevindi.

Her şeyden önce belirtmek ve bilmek gerekir ki Türkiye’de dindar insanlar çoktur; fakat tek bir partide toplanmak istememiş, çeşitli sebeplerle kitle ve propaganda partilerine oylarını dağıtmıştır. Seçim kanunu müsait idi. Eğer hepsi bir tek ve aynı partiye oy verseler kahir bir ekseriyetle iktidar olurlar, onun veya bunun himaye ve vesayetinden kurtulur, birtakım samimiyetsiz siyasîlerin istismar ve aldatma çemberini kırar, kendi menfaatlerini dolaylı değil doğrudan doğruya, az değil tamamıyla koruyup kollama imkânını bulurlardı. Fırsat kaçırıldı, maalesef dindarlar henüz bu şuur ve bilgi seviyesinde değiller. Bu sonuçta bazı dinî grup liderlerinin basiretten, çağın gerektirdiği performanstan mahrum olması, sosyal ve siyasî meselelerden ilgisiz ve bîhaber bulunması önemli rol oynadı. Sorumluluğun çoğu onlarındır; büyük vebal altında kaldılar. Elbette kendilerine göre savunmaları ve mazeretleri vardır ama bunlar bakalım ind-i ilâhîde geçerli olacak mı?

Ülkemizde oylar hâlâ çoklukla maalesef şahıslara, hayranlıklara, propagandalara, reklamlara, maddî menfaat ve çıkar hesaplarına göre verilir. Parti tüzük ve programlarını inceleyip tercihini ona göre yapan kaç vatandaş vardır? Kaç vatandaş, Avrupa Ortak Pazarı’na girerse sonuçların ne olacağını hesaplamıştır? Kaç vatandaş zengin yabancıların, yurdumuzun en güzel yerlerini para gücüyle kapayıp çevirmesine, camilerin yanında mantar gibi kiliseler bitmesine, ak tüylü koyun sürüleri yerine yeşil çayırlarda yağlı domuz sürülerinin gezinmesine, hudutlarını Fırat’a kadar genişletmek isteyen yahudilerin, ASALA zihniyetli Ermeniler’in, art niyetli misyonerlerin ülkeyi istila etmesine rıza gösterir? Halbuki büyük miktarda oy alan partilerin hepsi Ortak Pazar’a taraftardır. Avrupa işte bunun için seçim sonuçlarına seviniyor. Biz kendi menfaatlerimizin nerede olduğunu kestiremiyoruz ama onlar işlerini iyi biliyor, dostu düşmanı gayet güzel seçip amaçlarına bilinçli olarak ilerliyorlar.

Silkinmeli, kendimize gelmeliyiz. Aramızdaki husumet ve ihtilafları izale etmeli, birbirimizi sevmeli, desteklemeliyiz. Bu bakımdan tasavvufa, dervişliğe şiddetle muhtacız. Ayrıca son derece de önemli günlerde yaşıyoruz; mühim gelişmelerin arefesindeyiz; millî bünyeyi takviye etmeye, düşmanları iyi izlemeye, var gücümüzle her türlü tehlikeye karşı hazırlanıp tedbir almaya mecburuz, ilmî araştırma ve incelemeyi kendimize rehber edinmeli, sevgi ve şevkle çok çalışmalıyız.

*